czas gojenia .healing time

Czyż nie wszyscy mamy prawo być szczęśliwi? Czyż nie stąd nasze istnienie?

Wiele w nas zadr przeszłości. Wielu nie potrafimy pokonać. Wiele w nas zazdrości. Choć niechętnie się do tego przyznajemy.

Najwięcej smutku i bólu sprawia nam niemożność wpłynięcia na postrzeganie nas przez innych ludzi, a najbardziej przez tych, na których nam zależy lub zależało, ale nie są już obecni w naszym życiu.

Często zdarza się, że usłyszymy o kimś takim po długim czasie, zobaczymy tę osobę lub coś nam o niej przypomni. Włącza się wtedy sentyment. Łagodność w ocenie tego człowieka. Nie tak jak kiedyś, gdy chcieliśmy by ta osoba zniknęła z naszego życia raz na zawsze. Potrafiliśmy wtenczas wyrzucić z siebie pokłady żalu i cierpienia.

Czas nie leczy ran. Czas sprawia, że o wielu rzeczach zapominamy. Sprawia, że patrzymy troszkę inaczej na to, co było.

Pamiętamy dlaczego, ale emocje z tym związane nie są już tak intensywne. Wspomnienia nie są tak samo bolesne, choć ból pozostał.


Don't we all have a right to be happy? Isn't that why we live?

There are many splinters from the past in us. We cannot conquer many of them. There's a lot of envy in us. Though, we grudgingly admit it. 

The most of sadness and pain causes impossibility of influencing our perception through other people, the most through those about whom we care or cared a lot but they are not present in our lives anymore. 

It often happens we hear about someone like that after a long time, see this person or something reminds of that person. Then the sentiment comes along. Lenience in the person's judgement. Not like before, when we wanted him or her to disappear from our life once and for all. At the time we were able to throw out great capacity of grief and pain. 

Time doesn't heal wounds. Time makes us forget many matters. It makes us look a but differently at what was before.

We remember why but emotions related to that aren't  so intense. Memories aren't as painful, thouh the pain remains.