inspiracja .inspiration

Kochani, witajcie po powrocie. Stęskniłam się za Wami, mam nadzieję, że z wzajemnością :) Mam kilka dobrych wiadomości i jedną złą. Z dobrych wiadomości: w trakcie wyjazdu mocno mnie natchnęło i napisałam kilka wierszy. Ponadto, może już wiecie, że planuję zakup aparatu fotograficznego, co oznacza, że na blogu pojawi się więcej zdjęć :) Kolejna dobra wiadomość to taka, że zmierzam do tego, by zdjęcia do każdego wiersza były aranżowane i robione przeze mnie, co oznacza rozbudowę bloga. Całkiem sporo tych dobrych wiadomości, więc może ta mniej wesoła nie będzie dla Was aż tak smutna. Mianowicie, nie wstawię jeszcze obiecanego wiersza z okazji minionych Walentynek. Jest już praktycznie skończony, ale chcę go jeszcze dopracować. Mam nadzieję, że tych kilka wierszy z wyjazdu zrekompensuje Wam czas oczekiwania :) Dajcie znać, co sądzicie o wierszach i ewentualnych zdjęciach. Czekam na Was z niecierpliwością :*

Dears, welcome after return. I missed you, I hope mutually :) I have some good news and one bad. From the good news: during the trip I got very inspired and wrote a few lines. In addition, you may already know that I plan to purchase a camera, which means that there will be more photos on the blog :) Another good news is that I aim for that the photos for each poem are arranged and made by me, which means expansion of the blog. Quite a few of the good news, so maybe this less cheerful won't be for you so sad. Namely, I won't post a promised poem on the occasion of past Valentine's. It is practically finished, but I want to polish it up. I hope that these few lines from the trip will compensate you waiting time :) Let me know what you think of poems and possible photos. I'm waiting for you impatiently :*

~Vrou Verander

                  :~:

      Bez tytułu /No title

Tak silny, wytrwały niczym dąb

lecz przez lata spalany

Odejdzie w ziemi głąb

jak domek z kart rozwiany

Wypalone do cna jego życiodajne plony

nie utrzymają już pokoleń

Rozpadną się wszystek świata zbiory

i zniknie z oczu cudowny ogień

So strong, tenacious like an oak

though through years incinerated

Will leave into earth's depth

as dispelled house of cards

Burnt entirely its life-giving crops

won't support generations anymore

Every worlds harvest will fall apart

and the wondrous fire will disappear

                       :~:

                    Burza

Ból doświadczeń potrzebny do rozwoju,

acz po cóż gnać do szaleństwa boju.

Płaszczyć, spać i babrać się w tym gnoju,

jedynie by pozornie trwać w pokoju.

Niejeden z nas błądzi diagonalnie,

włócząc się po ulicach bezbarwnie.

Ryzykując, prosząc, poszukując iluzyjnie owalnie,

gdy dochodzi do tak wielu nieszczęść bezkarnie.

Poddając się w końcu błagalnie,

by żyć na tej Ziemi bezprawnie.

Oszukując wszystkich dokoła,

nieufnie stwierdzając, iż taka rządzących nami wola.

Lecz gdyby spytać o rolę naszą,

nieprawdą odpowiadamy, że nas straszą.

I tu, gdzie właśnie zaczyna się samowola,

nie kontroli, nie przymusu szuka dola.

Choćby karmili nas świńską paszą,

zdania swego nie zmienicie, a i tak w zarodku rewolucje waszą zgaszą.

Słowa starannie na codzień warzą,

lecz nigdy nie staną się dla nas strażą.

I nawet jeśli pradzieje odmienić,

zawsze znajdą się jednostki, które brylantami zła będą się mienić.

                  :~:

       Uwierz w miłość

Choć zima przykryła bielą cały świat,

życie trwa i rozkwita każdego dnia.

Mimo, że woda pokryta lodem,

głębina pełna istnienia i ciepła.

Stworzenia mnożą się i odradzają nowe.

Wspólnie ruszają w nowy świat.

Lecą ku przestworzom nagiej równiny,

znajdując gałązkę oliwną, gdzie byt nie ginie i pięknie miejsca cieśniny.

Stadem trzymają się nierozerwalnie,

a społeczeństwo krąży i gubi się marnie.

Wiatr faluje taflę

i trzciny lekko ugina w ich tłumie.

Nie umarł jeszcze ten czas doskonały.

Jakkolwiek co dzień niszczeje, i tak wraca do poprawy.

Lodowcem, chłodem, głazem nasze serca,

a wciąż potrafią czasem zaiskrzyć wulkanem,

piękną miłością ogrzać niejednego mędrca,

a zarazem czyny nasze to morderca.

                 :~:

             Kobieta

Żegnaj Warszawo tak urokliwa w swej głębi.

Żegnajcie sroki, co z karmnika wyjadałyście resztki.

Żegnaj lądzie tak stabilny i trwały.

Pożegnania nadszedł czas.

Na dobre odchodzę i nie będzie już nigdy więcej nas.

Łzę za łzą ronię i ukrywam tęsknotę po Tobie.

Nawet niebo piękniejsze nad Twymi krągłościami.

Na zawsze pozostaniesz w miłości mego serca.

Nie wyprę z pamięci cudownych chwil.

Wzbijam się w morze Twych chmur.

To już,

tak.

Teraz.

Odlatuję w pogoni świata.

Myślą namiętną i uczuciem głębokim wyryłaś mą duszę.

Choćbym pragnął zapomnieć o Tobie,

Twe dłuto ostre i ciepłe odznaczyło bliznami naszą miłość.

Wspomnij mnie, gdy melancholii poczujesz kłucie.

Odwzajemnię za każdym razem Twe uczucie.

Żegnaj zielono kroplo natury.

Żegnajcie lasy, pola i nawet te gęste kłęby.

Żegnaj Warszawo ukochana.

Słońcem dokładnie oblana

Błękitem obleczona

Usłana puszystą bielą

Tak delikatna i zwiewna

Choć murami zastawiona

Znam Twe sumienie

i wiem, że nieprędko tak pokochasz

Tak miękka niczym gąbka

Chłoniesz co noc losy swych mieszkańców

Nie słyszą jednak oni Twego wołania

Z przykrością patrzysz na tych zagubionych

Z miłością prowadzisz szeroko patrzących

I choć nie ma mnie dopiero jeden uśmiech Twój

Myślę o Tobie, jak o kochance

Zostałaś już jeno wspomnieniem w mej głowie

Lecz serce zabrałaś na zawsze

              :~:

      Wyobrażenie

Miasto ze zdjęcia.

Całe z kamienia.

Budynki i ulice to zabytki.

Czas zatrzymał się tu na dekady.

Ludzie rozmaici.

Żyją w tym utkanym skalnym kwiecie.

A piękny to kwiat.

Przystanków obiadowych tu bez liku.

Za każdym krokiem wyłania się coraz to nowe miejsce.

Pomysłów posiłkowych nie mają dość,

zatem powstają wciąż świeże.

Znajdziesz zapewne niejeden neologizm żywieniowy.

'Frytkebab' to tylko początek tej przygody.

Zabawni ludzie kreują tę głębię.

Zwierzęta nie mniej odmienne.

Leżą nawet na futrynie okna wyciągłszy łapy ku światu, obserwując namiętnie.

Ulice tematycznie komponują swój udział w tym przedwojennym obrazie.

Choć nowoczesność wdarła swe nasienie

nie gryzie się z przeszłością w tej oazie.

Jak gdyby nieustannie iść po okręgu starego miasta.

Dążąc bez kierunku zamierzonego natkniesz się, jeśli ślepcem cię nie zwą,

na nieoczywiste miejsca spotkań trunkowych.

Co krok dają znać o sobie fascynujące....Och, basta!

O ile życie twe niemorowe.

Rzeźbić cię będzie ta całość

niczym kobiecą z wiekiem krągłość.

Czekam na Wasze komentarze :) Zdjęcia robione telefonem komórkowym, więc jakość nie jest idealna. Mam nadzieję, że podobają się Wam wiersze i zdjęcia :) Dawajcie znać!! :D Nie mogę się doczekać!

I'm waiting for your comments :) Photos taken with cell phone so the quality isn't perfect. I hope you like the poems and photos :) Let me know!! :D I can't wait!



Niniejsze dzieło podlega ochronie prawnej na mocy ustawy o prawie autorskim.Ochrona prawa autorskiego jest chroniona z mocy prawa.